SXSWEDU 2014, IV.

Her er siste rapport frå Austin og SXSW. Takk til alle som har følgd med, kom gjerne med innspel og kommentarar!

Mooconomics

Take your medicine! MOOC

Did It Work? Evaluating the Impact of LRMI for OER

Meir om LRMI:

http://www.lrmi.net/

LRMI: Using Education Metadata to Support Learning

Performing Your Life in the Classroom

SXSWEDU 2014, III

Her er rapporten for dag 3. Har lagt til lenker under videoen.

UDL + Big Data = Personalization

Kva er UDL?

Twitter-diskusjon: #UDLPLA

SAMR SLAMR: Maximizing Learning Potential in Apps

Kva er SAMR?

Twitter-diskusjon: #SAMRSLAMR

Designing the Future University from the Inside

Twitter-diskusjon: #GUatSxSW

Følg med, siste episode kjem i morgon! 

SXSWEDU 2014, II

Her kjem oppsummeringa av dag to. Skal prøve å lage litt kortare video neste gong. Men hei, eg er jo forelesar og standarden er å snakke i 45 min når ein først er i gong!

Meir om sesjonane:


Is Being Tech-Savvy the New MBA?

Adaptive Learning Goes Live

From Student Consumers to Multimodal Creators

Her er ei ekstra lenke om videoar som innleveringsform, der panelet har samla ressursar.  

Creativity in Education: A Call for Transformation

Sjåast i del tre. Kom gjerne med spørsmål og kommentarar!

SXSWEDU 2014, I

Eg pleier blåse litt liv i denne bloggen rundt SXSW-tida. Det samme gjeldt altså i år, då eg har vald å delta på SXSWEDU, den delen av konferansen som fokusere på undervisning. Eg håpar på inspirasjon og idear til korleis eg kan bedre mi eiga undervisning.

Denne gongen testar eg ut videoblogg-formatet, og vil i tillegg legge ved litt relevante lenker.

Her er opptaket:

Her er litt meir info om sesjonane eg deltok på:

A la carte learning.
Analytics and Student Success Innovations in Higher Education
Live 3D Brain Imaging

Meir følgjer! Kom gjerne med spørsmål og kommentarar.

Ka Fa - Fa - Fa - Fa*? Støtte til ein namnebror.

Fredrik Soarea på telefonen med Vans: "Ok, vi beholder skoene på!" 

Bilde tatt frå Tarjei Støm sin instagram-konto @xtarjeix

I ein artikkel i BA den 20/8 går rektor ved Markedshøyskolen Trond Blindheim hardt ut mot bergensband som "selger seg" i sosiale medier. Uttrykk som "ganske patetisk" og "ganske lite rock'n'roll" brukast mot mellom anna kanskje det hardast arbeidande bandet frå byen: Datarock.

Er Trond Blindheim ein autoritet på kva som er rock'n'roll eller ikkje? Det har i såfall ikkje eg fått med meg. Som rektor ved Markedshøyskolen bør han iallefall vera ein autoritet på marknadsføring. Eller?

Etter mi meining viser kommetarane at han ikkje forstår premissa for kommunikasjon i sosiale medier. Det har lenge vore kjent at relasjonen mellom merkevarer og personar kan samanliknast med relasjonene mellom personar. Når sosiale medier attpåtil ofte vert kategorisert som personlige medier, og at det å få fram ein merkevare sin personlegdom i profilen er viktig, er det ikkje rart at interaksjonen mellom merkevarer og personar i sosiale medier får eit personleg preg. Og ein er jo høfleg og takkar vener, sjølv om det er merkevarer?

Eit anna tve-egga sverd som kjem med i verktykassa til dei sosiale mediene er transparens. At ein ikkje heldt ting hemmeleg og står for det ein gjer. På den måten vil det vera naturleg at artistar står fram og seier til sine fans: Eg brukar dette produktet, fordi eg likar det (og fordi eg får betaling/gratis produkter). Dersom du ikkje likar det er det dumt, men eg er iallefall open om det. Er det er meir rock'n'roll å ta i mot gratis klede og late som ein ikkje gjer det? Ja, det får nokon andre diskutere. Men sosiale medier gjer det verre å stikke ting under ein stol.

Ein kan jo undre seg over utspelet. Kvifor no, kvifor bergensartisar, kvifor BA? Kan det ha samanheng med at Markedshøyskolen i desse tider startar opp to nye bachelorstudier i Bergen?

Den største autoriteten vi har på kva som er rock'n'roll, Lemmy, sa følgande til Jimmy Page då Led Zeppelin-gitaristen spelte på låta Come With Me av Puff Daddy aka P Diddy aka Sean Combs: "Pagey, Pagey, Pagey, if you're trying to be hip with the young people, that's not the way to do it."

#digtalforretning - ny blogg for ny bok.

Moderne bok og retro maskin. 

Det er litt lågt aktivitetsnivå på denne bloggen for tida, årsaka er at eg nettopp har avslutta eit bokprosjekt som har tatt mykje av tida mi. Dei fleste lesarane her har nok fått det med seg, men den nye bloggen har adressa http://digitalforretning.blogspot.no/. Fram til no har bloggpostane handla konkret om bakgrunn og prosess, konseptet bak boka, utvikling av modell og gjennomgang av innhaldet.

Bloggen er meint som støtte til studentar og forelesarar som har boka som pensum, og vil oppdaterast med saker som relaterer seg direkte til kapitlar eller delar av boka. Denne bloggen vil verte oppdatert med andre saker som gjerne er litt på sida av innhaldet i boka.

Så, sjekk gjerne ut både boka og den nye bloggen!

SXSW2013 I: Kven er eg?

Av og til kan ein tur til Texas både starte og løyse ei lita identitetskrise. 

For tredje år på rad er eg på SXSW i Austin, Texas. Byen er overtatt av oppunder 30 000 teknologi-nerdar, filmfreaks og musikkfans. Og bedrifter som sponser. Utvalget av sesjonar er overveldande. Eg likar jo mykje rart, høgskulelektor og heavyrockar som eg er. Og musikkfan. I år kan eg til og med legge forfattar og yogainstruktør til CV'en.

Å velge rett sesjon å gå på er ikkje lett, og det verste er nesten alle sesjonar ein vel vekk. I tillegg til interessante ting om Big Data, sosiale medier, nye teknologiar har SXSW og ei rekke sesjonar som rettar seg mot spel og spelutvikling. Sjølv om eg ikkje er nokon gamer, er eg interessert i spel, utvikling av spel og forretningsmodellar for spel.

Fagfeltet mitt er ganske vidt, så det er mykje relevant, men det er like viktig for meg å høyre nye ting og få nye perspektiv på ting, og då går eg gjerne utafor fagfeltet for å finne det. Grensene for fagfeltet vert uklare. Etterkvart melder spørsmålet seg: Kven er eg? Kva slags fagperson er eg? Kva slags person er eg? Kvifor er eg her?

Som sagt er det travelt i byen. Eg vart kjent med ein kar i går, vi vart einige om å gå på ein sesjon om store data på eit hotell eit lite stykke frå konferansesenteret. Chevrolet sponsar bilar som køyrer folk rundt i byen. Det er folk over alt, mange vegar er stengte, og trafikken er galskap. Bilturen tok nærmare tre kvarter, sesjonen var populær og difor full då vi kom. Vi spaserte ned på konferansesenteret igjen (det tok oss ca 10 min) og fekk med oss ein sesjon med ein kar frå eit konsulentselskap som leste opp frå ei bok som ikkje inneholdt noko nytt for oss.

Etter den sesjonen var det ei lita pause før neste post på programmet. Vi vart difor sitjande i det same rommet, og fekk med oss Will Schwalbe som fortalte om boka si "The End of Your Life Book Club". På ein usentimental og svært engasjerande måte fortalte han om at han og mor hans starta ein bok-klubb etter at ho fekk vite at ho hadde kreft, og at dette gjorde dei siste åra dei hadde saman meir innhaldsrike for både ho og han.

Eg såg på mitt nye bekjentskap, vi nikka og synes begge at dette var svært bra. Etter denne sesjonen skifta samtalen frå forretningsmodellar og engasjement i sosiale medier over til å handle om lesing. Og livet.

Det var då eg fann ut kven eg egentlig er. Eg er eit menneske.

Avsosialisering III: Path

Det nærmar seg jul og nytt år, og opprenskinga i sosiale nettverk fortset. Denne gongen har turen dessverre (?) kome til det mobil-optimalisere nettverket Path.

Path vart lansert i 2010. Bak tenesta står Shawn Fanning, som er kjent for å ha utvikla Napster, og mellom dei første investorane finn ingen ringare en Demi Moore's komande ex-mann Ashton Kutcher. Han er faktisk ein investor i fleire sosiale medier, og fekk litt pes etter å ha reklamert med klistremerker på laptopen han brukar i serien "Two and a half men".

Ashton: Skøyar og investor. Bilde: CBS

Tenesta leverer det vanlege: bildedeling (med Instagram-aktige filter), innsjekkingar, statusoppdateringar og oppdatering om kva musikk ein høyer på. Alt dette kan postast vidare til via Facebook, Twitter, Tumblr og Foursquare. Greia med Path er at dei har hengt seg opp i Dunbars number. Psykologiprofessoren Robin Dunbar har kome fram til at det største talet mennesker ein kan ha eit meiningsfullt forhold til er ca 150. Ein kan sjølvsagt diskutere om dette er riktig, og ein kan og diskutere om teknologi som sosiale medier kan gjere oss i stand til å ha meiningsfullt forhold til fleire enn dette, men det er noko sant i det. Eg har ikkje like meiningsfulle relasjonar med alle mine 829 vener på Facebook. Uansett, Path har etter Dunbars anbefalingar sett grensa på vener til 150, det er altså det største nettverket ein kan ha i tenesta.

Eg ser heilt klart behovet for å dele med færre enn alle på Twitter og alle på Facebook. Facebook har grupper som kan fylle dette behovet (sjekk ved sida av "Post"-knappen neste gong du oppdaterer status), Google Plus har kretser som kan gjere det same, og så har vi mailgrupper. Men Path vert likevel som ein hemmeleg klubb, og kven lar seg vel ikkje tirre litt av å vera medlem i ein hemmeleg klubb?

I tillegg er Path skikkeleg lekkert og skikkeleg optimalisert for mobil. Etter å ha testa det litt vil du sikkert sjå at Facebook mobil er stygt og tregt. Så, kva er det å ikkje like med eit slikt stileg, spanande, eksklusivt klubbhus for deg og venene dine?

Mitt farvel til venene på Path, som dei sannsynlegvis aldri får lese ettersom eg slettar profilen min.

I 2012 forstår dei fleste at premissa med eit sosialt nettverk er at vi brukarane skal genrere alt innhaldet, og  dei som driftar det sosiale nettverket skal vise reklame når vi les innhald til andre. I tillegg kan dei selge innhaldet samt personopplysingar til samarbeidspartnarar. Det er forsåvidt greit. Men vi brukar tid, og i nokre tilfelle pengar, for å lage og å laste opp dette innhaldet. Eg var storbrukar av tenesta Gowalla i si tid. Sjekka inn overalt, ofte til mild misnøye frå folk som var med meg. For min del er dokumentasjonsaspektet i sosiale medier viktig. Det å kunne gå tilbake og sjå: Kor var eg? Kva tenkte eg? Kva var eg opptatt av? Uansett - å sjekke inn i Tokyo, Seoul eller New York, ved hjelp av mobildata er ein kostbar affære. Og då Gowalla vart kjøpt opp av Facebook og seinare forsvant, mista eg dokumentasjon som muligens har kosta meg tusenvis av kroner å opparbeide.

Dette er eit av problema mine med Path. Eg kan ikkje sjå at dei har ein gangbar forretningsmodell. Dei seier sjølv at dei ikkje skal bruke annonsering og betalte bedriftsprofiler er uaktuelt slik eg ser det (ein av dine 150 nøye tilmålte vener skal vera Elkjøp?). Dei skal få inn pengar ved å "selge virtuelle goder i samband med sjølv-uttrykk". Det er akkurat det du treng, er det ikkje det? Å vise dine 150 næraste vener at du har råd til å kjøpe nokre virtuelle goder for å uttrykke deg?

I tillegg sa dei under eit panel på SXSW i år at dei har "leigd inn animatørar frå Pixar for å lage overgangane i programmet". Med den pengebruken, og manglande inntektsmodell ser, etter mi meining, stien mørk ut framover.

Litt krass her ser eg. Eg har opplevd mange fine stundar på Path faktisk. Gitt at det er eit lite lukka nettverk har folk vore opne og ærlege både i gode og vonde tider. Dette har eg sett stor pris på, og sett på som ei ære, at folk har delt. Og det bringer meg til det andre problemet mitt: eg føler ikkje at eg er aktiv og deler nok til å fortene retten til å vera der. Likar ikkje så godt å vera han som luskar rundt berre for å sjå kva andre driv med utan å dele sjølv.

Avmelding

Det er her, som ved dei andre, lett å melde seg av. Men igjen, som ved Flickr, går det ikkje an å frigjere sine eigne data, noko eg synes er dårleg stil. (Du kan forøvrig lese her om korleis du kan frigjere dine data frå Google sine tenester.) Men hei, det går ikkje an å slette kontoen sin utan vidare! Du kan deaktivere kontoen, men den kan når som helst aktiverast igjen. For å slette kontoen heilt må du visstnok kontakte kundeservice. Profilen vil dermed bli liggande latent som ein kjønnssjukdom. Eg har iallefall sendt ei melding der eg ber dei slette kontoen og innhaldet.

Så, her skiljast våre stiar, lukke til vidare!

Les meir om avsosialiseringa mi:

Avsosialisering I: Plaxo
Avsosialisering II: Flickr

p.s.: Forslag til andre nettverk eg bør avsosialiserast frå ?