Ka Fa - Fa - Fa - Fa*? Støtte til ein namnebror.

Fredrik Soarea på telefonen med Vans: "Ok, vi beholder skoene på!" 

Bilde tatt frå Tarjei Støm sin instagram-konto @xtarjeix

I ein artikkel i BA den 20/8 går rektor ved Markedshøyskolen Trond Blindheim hardt ut mot bergensband som "selger seg" i sosiale medier. Uttrykk som "ganske patetisk" og "ganske lite rock'n'roll" brukast mot mellom anna kanskje det hardast arbeidande bandet frå byen: Datarock.

Er Trond Blindheim ein autoritet på kva som er rock'n'roll eller ikkje? Det har i såfall ikkje eg fått med meg. Som rektor ved Markedshøyskolen bør han iallefall vera ein autoritet på marknadsføring. Eller?

Etter mi meining viser kommetarane at han ikkje forstår premissa for kommunikasjon i sosiale medier. Det har lenge vore kjent at relasjonen mellom merkevarer og personar kan samanliknast med relasjonene mellom personar. Når sosiale medier attpåtil ofte vert kategorisert som personlige medier, og at det å få fram ein merkevare sin personlegdom i profilen er viktig, er det ikkje rart at interaksjonen mellom merkevarer og personar i sosiale medier får eit personleg preg. Og ein er jo høfleg og takkar vener, sjølv om det er merkevarer?

Eit anna tve-egga sverd som kjem med i verktykassa til dei sosiale mediene er transparens. At ein ikkje heldt ting hemmeleg og står for det ein gjer. På den måten vil det vera naturleg at artistar står fram og seier til sine fans: Eg brukar dette produktet, fordi eg likar det (og fordi eg får betaling/gratis produkter). Dersom du ikkje likar det er det dumt, men eg er iallefall open om det. Er det er meir rock'n'roll å ta i mot gratis klede og late som ein ikkje gjer det? Ja, det får nokon andre diskutere. Men sosiale medier gjer det verre å stikke ting under ein stol.

Ein kan jo undre seg over utspelet. Kvifor no, kvifor bergensartisar, kvifor BA? Kan det ha samanheng med at Markedshøyskolen i desse tider startar opp to nye bachelorstudier i Bergen?

Den største autoriteten vi har på kva som er rock'n'roll, Lemmy, sa følgande til Jimmy Page då Led Zeppelin-gitaristen spelte på låta Come With Me av Puff Daddy aka P Diddy aka Sean Combs: "Pagey, Pagey, Pagey, if you're trying to be hip with the young people, that's not the way to do it."

#digtalforretning - ny blogg for ny bok.

Moderne bok og retro maskin. 

Det er litt lågt aktivitetsnivå på denne bloggen for tida, årsaka er at eg nettopp har avslutta eit bokprosjekt som har tatt mykje av tida mi. Dei fleste lesarane her har nok fått det med seg, men den nye bloggen har adressa http://digitalforretning.blogspot.no/. Fram til no har bloggpostane handla konkret om bakgrunn og prosess, konseptet bak boka, utvikling av modell og gjennomgang av innhaldet.

Bloggen er meint som støtte til studentar og forelesarar som har boka som pensum, og vil oppdaterast med saker som relaterer seg direkte til kapitlar eller delar av boka. Denne bloggen vil verte oppdatert med andre saker som gjerne er litt på sida av innhaldet i boka.

Så, sjekk gjerne ut både boka og den nye bloggen!

SXSW2013 I: Kven er eg?

Av og til kan ein tur til Texas både starte og løyse ei lita identitetskrise. 

For tredje år på rad er eg på SXSW i Austin, Texas. Byen er overtatt av oppunder 30 000 teknologi-nerdar, filmfreaks og musikkfans. Og bedrifter som sponser. Utvalget av sesjonar er overveldande. Eg likar jo mykje rart, høgskulelektor og heavyrockar som eg er. Og musikkfan. I år kan eg til og med legge forfattar og yogainstruktør til CV'en.

Å velge rett sesjon å gå på er ikkje lett, og det verste er nesten alle sesjonar ein vel vekk. I tillegg til interessante ting om Big Data, sosiale medier, nye teknologiar har SXSW og ei rekke sesjonar som rettar seg mot spel og spelutvikling. Sjølv om eg ikkje er nokon gamer, er eg interessert i spel, utvikling av spel og forretningsmodellar for spel.

Fagfeltet mitt er ganske vidt, så det er mykje relevant, men det er like viktig for meg å høyre nye ting og få nye perspektiv på ting, og då går eg gjerne utafor fagfeltet for å finne det. Grensene for fagfeltet vert uklare. Etterkvart melder spørsmålet seg: Kven er eg? Kva slags fagperson er eg? Kva slags person er eg? Kvifor er eg her?

Som sagt er det travelt i byen. Eg vart kjent med ein kar i går, vi vart einige om å gå på ein sesjon om store data på eit hotell eit lite stykke frå konferansesenteret. Chevrolet sponsar bilar som køyrer folk rundt i byen. Det er folk over alt, mange vegar er stengte, og trafikken er galskap. Bilturen tok nærmare tre kvarter, sesjonen var populær og difor full då vi kom. Vi spaserte ned på konferansesenteret igjen (det tok oss ca 10 min) og fekk med oss ein sesjon med ein kar frå eit konsulentselskap som leste opp frå ei bok som ikkje inneholdt noko nytt for oss.

Etter den sesjonen var det ei lita pause før neste post på programmet. Vi vart difor sitjande i det same rommet, og fekk med oss Will Schwalbe som fortalte om boka si "The End of Your Life Book Club". På ein usentimental og svært engasjerande måte fortalte han om at han og mor hans starta ein bok-klubb etter at ho fekk vite at ho hadde kreft, og at dette gjorde dei siste åra dei hadde saman meir innhaldsrike for både ho og han.

Eg såg på mitt nye bekjentskap, vi nikka og synes begge at dette var svært bra. Etter denne sesjonen skifta samtalen frå forretningsmodellar og engasjement i sosiale medier over til å handle om lesing. Og livet.

Det var då eg fann ut kven eg egentlig er. Eg er eit menneske.