Sure Billy Corgan
På førehand hadde eg sett fram til seansen med Brian Solis. Han er det næraste ein kjem ein «Social Media-rockstar» med sitt svarte bakovergreidde hår, open skjorte og boots. Han skulle snakka om den nye boka si; The end of business as usal. Når det nærma seg konferansen viste det seg at seansen skulle vera ein samtale med Billy Corgan frå Smashing Pumpkins. Eg synes at det var stas, ettersom eg skal inrømme at eg vart litt bevega av musikken deira på 90-talet. Det er jo ein mann som har vore lenge i bransjen og kan dele litt innsikt. Eller?
Det viste seg at Billy Corgan var ein bitter gammal mann. Han har slutta å snakke så mykje mellom låtane på konsertar fordi utsagna hans vart tweeta og spreidd via andre sosiale medier, slik at han, heilt uforskyld meinte han, vart framstilt ugunstig. Han snakka om at folk måtte slutte å vera negative i sosiale medier, men heller vera støttande ovanfor artistar. Eg er jo ingen fan av negativitet, men er det noko sosiale medier skal vera er det ærlige og transpararente. Og viss Billy Corgan eller andre opptrer som usympatiske og arrogante er det jo dette som vert vidarformidla. Bedrifter og merkevarer kan ikkje lenger kontrollere ryktet sitt, men må forholde seg åpne, ærlige og respektfulle ovanfor kundene sine. Dette var ei verd som Billy Corgan ikkje ville forholde seg til.
Det vart hinta litt til at vi skulle få høyre noko om korleis Smashing Pumpkins skulle sleppe ny musikk. Å selge tilgang til det som etterkvart må vera rikholdige arkiv var ein modell som vart presentert, men når det gjaldt framtidige utgjevnader fekk vi eit generelt svar: «Artistar må skape sine eigne verder». Dette er jo ikkje noko nytt musikalt, og noko Smashing Pumpkins er gode på, og at ein må inkludere nye medier i denne verda er vel heller ikkje nokon bombe.
På veg ut av salen fekk vi høyre «Bullet with butterfly wings» av Smashing Pumpkins, der Billy syng: Despite all my rage I am still just a rat in a cage. Svært aktuelt for sesjonen!
Tjukk og blid!
Eg likar filmane til Kevin Smith, (enno ein helt frå 90-talet) og gleda meg derfor til sesjonen «The Business of Kevin Smith». Når sant skal seiast var ikkje business-fokuset så sterkt, det var meir ei blanding av stand-up og motivasjonsforedrag. Det visar seg at han i første rekke følger sine visjonar, og deretter er flink til å lytte til sitt publikum, og på den måten etterkvart oppdagar nye forretningsområder. Den første filmen hans Clerks kom ut i 94. På dette tidspunktet visste han ikkje kva internett var, men ein fan hadde laga ei fan-side for filmen, og denne fansen fekk etterkvart lage ei offisiell side til filmen. Smith starta allerie på denne tida å kommunisere med sine fans via diskusjonsforumet, og har fortsett dialogen gjennom digitale medier fram til dags dato.
I dei seinare år har han vore aktiv på sosiale medier, både med podcasten sin Smodcast som etterkvart gav god inntening gjennom liveopptreden (og litt spesielle sponsoravtaler (NSFW!)) og spesielt på twitter, der han skapte velfortjent (?) storm mot Southwest Airlines som kasta han av eit fly fordi han var for tjukk.
Enten han lagar film, podcast, twitrar eller opptrer live: Kevin Smith er ein god historieforteljar med noko på hjartet. Christian Brosstad skriv i denne bloggposten etter SXSW at mediet ikkje er viktig, men det å ha ei god historie er. Det stemmer godt med suksessen til Kevin Smith!
Filosofien han er personlige relasjoner først, og deretter å la businessen utvikle seg naturleg ut frå det. Hovudbudskapet han kom med som avslutning var at han berre var ein vanleg mann, og at alt han har fått til og kan oppnås av kven som helst. Sympatisk fyr!
p.s. Videoen under er NSFW.
Superblid!
Daria Musk er ein artist som fram til for eit halvt år sida var totalt ukjend, men som har vokst enormt i omdømme i takt med tenesta Google +. Ho var tidleg ute med å bruke «Hangouts», videokonferanser, til å interagere med fansen. Dette har skaffa ho mange fans, mykje merksemd, eit samarbeid med Google, oppdrag som foredragsholdar for det prestisjetunge TED Talk m.m. Ho klarar verkeleg å komme opp med gode idear, ein av dei beste (eller galaste) var å feire nyttår med fansen i alle verdas tidssoner ved inngangen til dette året!
Si eiga verd
I sesjonen "Birth of Interactive entertainment: Avatar to Björk" snakka Scott Snibbe om korleis han laga appen til albumet Biophilia av Björk. Eller er det meir rett å seie at appen er albumet? Snibbe viste at inspirasjonen for det visuelle er tatt frå abstrakt animasjon over dei siste hundre åra, noko som i seg sjølv er fascinerande. App-albumet er meir enn animasjonar til musikken, dei to delene er nært integrert og interaktive, slik at lyttaren sjølv har stor innverknad på korleis både musikken og det visuelle utviklar seg. Skikkelig flotte saker, dersom eg hadde vore brukar av Apple-produkt ville eg kjøpt dette albumet tvert!
For å oppsummere er nøkkelen til suksess å ha ei god historie å fortelje, skape ei eiga verd (kanskje ein og kan kalle det for ein plattform), og vera open for ny teknologi. Så får vi vente og sjå om Billy Corgan òg kan leve opp til dette.
Fleire gode norske bloggar om SXSW finn du her: Gambit bloggen, Fredrik Johnsen, Sindre Holme, Erik Eskedal, Marianne Otterdahl-Møller og Thomas Olsson.
Ingen kommentarer:
Legg inn en kommentar